Rzeka
Pędzi potok życia mego,
choćbym chciał nie dopne swego.
Na początku strumyk mały,
gładki, czysty niebywały.
Teraz potok dziki, rwiący
szybciej, wolniej gdzieś pędzący.
Wciąż sie spieszy, wciąz nurt żawy.
jakby świata był ciekawy...
Gdy już rzeka, a nie potok,
gdy już świat zrozumiał cały.
Płynie wolniej, tak bez chęci,
jakby wiedział co śię święci...
autor
lunatyk
Dodano: 2005-01-28 16:52:58
Ten wiersz przeczytano 510 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.