Sad

Znajduję spokój, gdy rankiem witam wiejski dzień
przez uchylone okno wypuszczam nocne ćmy.
Złota kula promieniem swoim złoci stary pień,
sad - a w nim stół,cztery krzesła, pies,kot i my.

Tam pośród letnich chwil wolno uciekają dni,
nie tęsknię za czymś,co dalekie i wyśnione.
Mało doceniałam bliskość i ciepło dłoni-
leniwym wzrokiem sięgam po jabłko czerwone.

Wiatr rozwiał zapach upieczonego chleba,
a pszczoła wolała miód z obcego sadu.
Jak często nie doceniałam swojskiego nieba.

Posłuchaj, skowronek nad głowami śpiewa,
dzień taki zwyczajny, wakacyjno-leniwy.
Taki błogostan w sadzie dobrze się miewa.

autor

Agnieszka B.

Napisany: 2017-07-29 Dodano: 2017-07-29 20:00:23

Ten wiersz przeczytano 3023 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Na dobranoc Okazje Zakończenie roku szkolnego

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie