Sam pośrodku wspomnień

Dla kogoś wyjątkowego

Ponoć nigdy nie wchodzi sie do tej samej rzeki,
Postanowila wejść do niej, a raczej dotknąć jej powierzchni,
Natomiast ja rzuciłem sie zaslepiony milością i nadzieją
I chcąc czy nie chcąc utopiłem sie w niej i cierpie teraz

To juz pewne życ nie moge bez niej,
To juz pewne nie spotkam drugiej takiej,
To juz pewne nie ma juz nic miedzy nami,
To juz pewne nie możemy byc kumplami

Nie chce juz poznac innej panny
Nie chce zranic jej uczuć,
Nie chce by ciepriała patrząc na mnie
Nie chce, nie chce juz żadnej

Nie dla mnie milość i szczęście,
Nie dla mnie cała ta chwała,
Nie godzien jest jej miłości, oddania,
Chociaż mysle o niej każdago rana

Nie moge odnaleść sobie miejsca,
Nadal widzę ją wszędzie,
Nie wiem czy to choroba, obsesja,
Lecz pewne jest to że napisało to życie

Żywot mój już spisany jest z góry,
Chociaż przeraża mnie to tak bardzo,
Wkońcu trzeba spojrzec prawdzie w oczy,
Nie w każdy życiorys wpisana jest ta jedna

Nie moge patrzeć na szczeście innych,
Nie moge patrzeć na usmiechnięte pary,
Nie moge patrzeć na milość,
Bo milość w mych myslach zanika

Odchodze więc daleko w przestworza,
Nikt wiecej juz mnie nie znajdzie,
Jedynie co dziś zobacze,
To odbicie samego siebie w lustrze

Milości ma była już nie płacz przezemnie,
Milosci ma była nie wejde w twe serce,
Już znikam, zaraz zgine,
W czeluściach tęsknoty i wspomnień

Żegnając się z Tobą godziwie,
Bo znaczysz tak dużo dla mnie,
Powiem krótko lecz treściwie,
Napewno swe szczęście odnajdziesz!!!

Dla kogoś wyjątkowego

autor

belmo83

Napisany: 2006-11-24 Dodano: 2006-11-24 17:14:19

Ten wiersz przeczytano 364 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie