samotna

gubię się w puszczy
własnych myśli
przemierzam bezmiar ciszy
próbując odnaleźć siebie
topię się w łzach
wylanych za utraconą młodością
kręte ścieżki umysłu
prowadzą donikąd
patrzę na swoje życie
z perspektywy nicości
która mnie otacza
próbuję odnaleźć siebie
w utraconym życiu
błąkając się po bezdrożach
zgubiłam świadomość
otacza mnie pustka
otacza mnie nicość
otacza bezmiar niekończących się myśli
prowadzących stale do rozstaju dróg...


tak samotna...

autor

cytrynka

Napisany: 2007-02-04 Dodano: 2007-02-04 20:15:04

Ten wiersz przeczytano 393 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie