Samotna zima

To prawda Grażynko! czasem człowiek jest najbardziej
samotny wśród ludzi! Pozdrawiam cieplutko:)

Piękny wiersz o samotności. Największa samotność
oczywiście jest w tłumie... Sztuka polega na tym, by
więcej czasu poświęcić konkretnym osobom, kosztem
większości. One zrobią to samo dla nas. Wtedy
samotność zanika. Pozdrawiam.:)

też znam takie klimaty ale to przejściowe, napewno,
pozdrawiam serdecznie

zimowy i klimatyczny tylko brakuje przy kominku
drugiej duszy - pozdrawiam

tak bywa ...nie ogrzeje żaden kominek gdy brak jest
drugiego człowieka :-) piękny wiersz - pozdrawiam
serdecznie :-)

Tak to bywa. Pozdrawiam

W nocy gdy cisza można usłyszeć swoje myśli. Te, które
dzień skrzętnie przed nami ukrył. To pora gdy chłód
samotności dokucza tęsknotą.
Smutny wiersz, choć sytuacja coraz bardziej
powszechna.
Pozdrawiam cieplutko:)

Jakie to piękne i jakie prawdziwe. Pozdrawiam i życzę
milutkich, gwarnych snów.

podoba mi sie wiersz,pozdrawiam sderdecznie

Nie taka samotna a My:-) . Pozdrawiam serdecznie

Grażynko śliczne słowa i wspaniała atmosfera przy
płonącym kominku.Pozdrawiam.

mnie też samotność zimą doskwiera mocniej....bo nie
mogę na ławeczce w parku pod kasztanem:))))

Dziękuję za przeczytanie wiersz i komentarze. Bardzo
czytelnie napisałam ten wiersz bo wszyscy dobrze go
odczytujecie. Chociaż w dzień są wśród ludzi to
wieczorami i nocami czują się samotni. Pozdrawiam
wszystkich bardzo cieplutko

w niewypowiedzianych
słowach chowa się skrytość
ludzkiego bytu wśród ścian :)

W śnieżnej zamieci nagie drzewa i przy kominku chowa
się skrytość ludzkiego bytu.Piękna refleksja Grażynko.
Pozdrawiam cieplutko