Samotni

Wieczorem sam,
wśród czterech białych ścian
patrze przez szybę- taka tafla szkła
teraz nic już nie warta
Jeden ruch i brzdęk, tafla znikła wnet
został tylko pył i... krew
Więc mażę czerwią po ścianach,
bo ja tez siedze sama
Patrzę w sufit i widzę podłoge,
lecz stanąć na niej nie mogę
patrze na dół i widzę sufit,
lecz stać na nim moge, czyż to nie dziwne?
czym się przejmować, na kogo krzyczeć?
Nie ma na kogo, bo ja sam...ty sama
każde gdzie indziej kierunkuje siebie i myśli
...z osobna- sam.... sama
dzień dobry Panu, dzień dobry Pani
obojętni, znani z widzenia...
Przechodzień pyta, coście za jedni?
"To my dobry człowieku- osamotnieni."

Dla ludzi i o ludziach, którzy czują czasem lub zawsze się tak, jakby nie dla nich był stworzony ten świat

autor

Zmuda

Napisany: 2004-09-02 Dodano: 2004-09-03 00:37:02

Ten wiersz przeczytano 560 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie