Samotność
W samotni swej pogrążona
W bezwładności stworzona
W ciszy łkająca
Zraniona życiem, na skraju przepaści
Krzyczę! Proszę! Ja skoczę
Skoczę w tą otchłań bezdenną
By czuć się wolną i piękną
Chcę latać!
Chcę czuć, to co Ty czujesz
Chcę być z Tobą choć nie rozumiem
Panie, ponieś mnie
Zaufam Tobie.
autor
Jeanette18
Dodano: 2009-12-24 04:16:03
Ten wiersz przeczytano 546 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Ładny, wymowny wiersz...>+<