Samotność
Nieskończona Samotność
wstrząsnęła moim małym światem.
Przydrożne drzewo szeleści
Coś o pogodzie...
Czarna jaskółeczka zapytuje
O zdrowie...
Zwykły człowiek się nie odezwie.
Słowa wysyłam niewidzialną siecią
w świat.
Słychać dzwonek mojej komórki.
Tak się z wami rozmawia...
Komentarze (3)
hmmm... a prawdziwi przyjaciele są nie tylko po
drugiej stronie komputera czy przed monitorem... w
dzisiejszych czasach tak łatwo sie przekonać ilu
takich w naszym życiu jest...
wiem jak wszechogarniająca może być samotność... także
ta w sieci, która nawet była motywem jednego z moich
wierszy...
ehhh...życzę każdemu bliskiej osoby... takiej którą
można przytulić... po prostu.
wzruszający wiersz samotność ukoić mogą Przyjaciele
zaproszeni nieraz Dobrze oddany stan nastroju ładny
wiersz w treści
to brzmi jak ...samotność w sieci...podoba mi się ten
wiersz,bo zawiera prawdę o dzisiejszych kontaktach,bez
komórki ani ani...+