Samotność...

idę samotnie w ciemnościach
nikt nawet nie ogląda się po mojej duszy pozostałościach
spuszczam wzrok i gnam we mgle
prosze... błagam... spróbuj zatrzymać mnie

mijało mnie wiele cieni
wszyscy w swoje idealne odbicie wpatrzeni
nie moja to przecież wina
że myślę, że im wierzyć nie powinnam
ufać tylko sobie potrafię
że zdążę schować się przed całym światem
że będę umiała uciec w pośpiechu
i gorzkie łzy wylewać w ukryciu

żyletka gładko płynie po mej ręce
za nią płynie gładko ciemna krew
pocieszam się, że w końcu nastanie kres mej udręce
i będę mogła spokojnie powiedzieć, że to koniec mnie

chyba że ktoś mnie powstrzyma...

czy wymagam, aż tak bardzo wiele
każdy ma prawo do bycia
wy śmiejecie mi się w twarz
a ja zwyczajnie mam dość tego życia...

autor

AtSa

Napisany: 2006-08-20 Dodano: 2006-08-23 15:17:08

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie