Samotność

Baśni mego uciszonego ducha słuchać dziś pragnę.
Utulić mnie zdoła, pocieszyć w niedoli?
Opowieść znów snuje, ja słucham ciekawie
Zjawy życia mego znów widzę,
lecz nawet w marzeniach samotność doskwiera.
Chłód z mego serca tak straszliwie wieje,
nikt go ogrzać nie chce, nie zdoła.
Dusza ma łzy w kącie roni, morzem się stają,
tonąć zaczynam. Czekam na Ciebie ma miła,
ogrzej swym ciepłem tak bardzo Cię proszę,
twój uśmiech w tysiące odwrócę.
Czekam, czekałem, już miałem tak blisko,
wnet oddalać zaczyna.
Straszna to udręka serca i ciała mego.

Wrócę, na pewno!

autor

Tommy

Dodano: 2005-07-14 22:57:17

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie