Samotność

Bez Ciebie minuta niczym godzina długa
Na mej twarzy smutek i łez mokra struga
Dzień ciemny i już nie tak jasna noc
już nas nie ogrzeje pożądania moc

Nasze szczęście nie miało granic
Ale ty odeszłaś i niema już nic
Wspaniałe ze sobą spędziliśmy chwile
Beztroskie jak dziecięce lata, ulotne jak motyle

Pragnę dotyku, bliskości naszego oddechu
Nigdy nie zapomnę twego uroczego śmiechu
Tych oczu spokojnych, jak lazur morza zielonych
A w gniewie niczym dwie pochodnie rozpalonych

Smaku ust, zawsze lekko rozchylonych
Pociągających i namiętnych, malinowo-czerwonych
Do dziś pamiętam jak śmiałaś się i płakałaś
Wciąż czuję jak w mych ramionach drżałaś

Myślałem że razem przez życie przejdziemy
Niczym żaglowiec po spokojnych wodach przepłyniemy
Choćby los największe burze zsyłał
Nasz okręt wszystko by przetrzymał

Jednak już cię niema, przerwałaś serca mego wesele
Gdzie jesteś, gdzie cię szukać niebiański aniele!
Teraz me niegdyś beztroskie marzenie
Wypełniają już tylko tańczące wyblakłe cienie


Czy ranę wspomnieniem wciąż jątrzącą
Życie ze mnie bezlitośnie wysysającą
Lekarstwem miłości na nowo zagoisz
I Serce me z samotności bolące ukoisz?

autor

cichy4

Dodano: 2004-12-10 09:00:10

Ten wiersz przeczytano 433 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie