Samotność
Samotność jest mi pisana, choć mając
kogoś-czuję się sam.
Niezrozumiały jestem dla kogoś i
nieszczęśliwy,
bo słowo-to
słowo...Pragnę
spokoju i pragne ciszy
a okrzyk zagłusza dźwięk mej psychiki.
Ja mówię, piszę i przekazuję
a nikt nie rozumie,
nikt nie próbuje.
Rozmyślam, wykreślam z pamięci co smutne i
tak mi jest głupio,
że piszę co myślę...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.