Samotność
Czas umyka,
I z każdą chwilą,
Coraz większa doskwiera samotność!
Zamknij oczy,
Poczuj wolność,
Wpływającą przez otwarte okno!
Wspomnij czasy,
Kiedy młodość
Była Twoją mocną stroną!
Kiedy każdy
Gdy Cię mijał
Wpadał w zachwyt i radość zasłużoną!
Wspomnij czasy,
Kiedy miłość
Grała w życiu Twym pierwsze skrzypce,
Kiedy ostrzeżenia i przestrogi bliskich
Uważałaś za nielogiczne!
Otwórz oczy
I pogódź się
Z szarą rzeczywistością,
Wciąż jesteś młoda,
Wciąż jesteś piękna
Ale to już nie jest tamtą młodością!
Teraz jest ból,
I częste łzy
Spowodowane samotnością
Niestety tak
Już musi być
Gdy się pokocha nierealną miłością!
Gdy kochasz kogoś
Bez wzajemności
Musisz się liczyć kochana,
Że świat nasz
Tak jest zbudowany
Że w końcu zostaniesz sama!
I możesz nawet kogoś mieć
Lecz w duszy Twej będzie pustka
Bo miejsce tam
Miał tylko ON
Twoja miłość najczulsza!
Gabi171
Komentarze (3)
Na tym, świat się nie kończy! Wyobrażam sobie, jakie
to może być trudne, ale wśród ludzi, jest na pewno
ten, który wyłoni cię z tłumu!
Serdecznie pozdrawiam.+
Miłość nie zawsze przynosi nam radość. Czasami również
pokazuje oblicze takie o którym piszesz. Lecz zawsze
będziemy do niej dążyć i jej pragnąć bo cóż byłoby bez
niej warte życie. Pozdrawiam:)
Tyle przejmującego smutku w Twoim wierszu,że trudno
przejść obojętnie. Cierpienie w końcu mija,człowiek
jest zaprogramowany na szczęście i całe życie do niego
dąży nawet w podświadomości.Gorąco życzę -
wiosna to do bry moment na odrodzenie:)Pozdrawiam