Samotność

Witam Celine , czytam kochana Twoje wiersze ( piękne
oczywiście) i wybacz mą szczerość ale zastanawiam się
co jest nie tak(po analizie Twoich wierszy) mając
córeczkę którą tak bardzo kochasz piszesz o
samotności:( Tak jakbyś była całkowicie sama!!! zdana
tylko i wyłącznie na siebie? Dziecko wypełni każdą
pustkę ,jest największym skarbem dla matki! piszesz o
teściowej, domniemam że skoro jest teściowa jest też i
syn?"...podnoszę rękę i cofam ją"
Coś jest nie tak! Skoro tkwisz w toksycznym związku-
przerwij to! Nie oszukuj się!
Odnoszę wrażenie że masz żal do całego świata,
wszystko w Twoim życiu jest nie tak jakbyś
chciałaś(być może się mylę)wnioski nasuwają się same :
albo jesteś rozkapryszoną księżniczką i ciągle będzie
coś nie tak( prawdziwe życie potrafi być okrutne) lub
jako młodziutka osoba niszczysz już sobie życie
oszukując samą siebie. Wybacz że ośmieliłam się
wyrazić swoje zdanie ale być może przyczynię się że
coś w Twoim życiu ulegnie zmianie!
Pozdrawiam serdecznie i życzę więcej słońca w Twoim
życiu

Recepta :Druga część z amuletu życia przyspawana na
wieki.Tylko kto ma tę część?

Wymownie piszesz o samotności,
ale córeczka ją przegoni,
noc jest najbardziej bolesna dla samotników,ale można
ją oswoić,
bywa też twórcza:)
Pozdrawiam
P.S Ja też mam wiersz na ten temat,jakbyś chciała
zerknąć,to zapraszam
pt "Dwie twarze samotności':)
Dobrej nocy życzę.

Ta samotność kiedy minie i poznasz piękne chwile.
Pozdrawiam

:).
Tak sama? Ty?

Ciekawy wiersz, warto jednak ustalić, czy wiersz
piszesz w pierwszej czy drugiej osobie, bo powstaje
mętlik w czytelnika głowie. Jeśli chcesz to popraw i
będzie okay. Miłego dnia.

Trafiasz w sedno.