Samotność

Poszłam z tobą,tam gdzie zwykle
Bywamy od pięciu lat.

On usiadł stolik obok.

Rozmawialiśmy z sobą jak zawsze,
Musiałeś na chwilę wyjść.

Wtedy on skierował do mnie parę słów...

Zamarłam,mnąc w dłoniach,stracone
minuty wieczności-

Samotny-wyczuł moją samotność:

Obserwując mnie przez pięć minut,
Poznał bardziej ,niż ty przez pięć lat.

I lepiej niż będziesz znał kiedykolwiek...

autor

judyta1

Napisany: 2006-04-06 Dodano: 2007-05-02 20:18:16

Ten wiersz przeczytano 436 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie