Samotność jest trudna
Moja dusza rozpada się na kawałki.
Kruchość serca jak porcelana
spada , rozsypuje się w pył.
Wtapiam się w samotność
chłód otacza mnie z wszystkich stron.
Smutno oczom , ustom.
Tak pusto wokół.
Zakrywam twarz rękami
po omacku błądzę.
Zanurzam się w oceanie
ocierając krople łez.
Nie chcę trwać w tym stanie
nie pytam dlaczego tak jest.
Wszystko przeminie
jak czas który upływa.
autor
Jolanta555
Dodano: 2016-05-01 10:08:30
Ten wiersz przeczytano 1217 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
rada
może z cienia zadumy wyjść wypada...
+ Pozdrawiam serdecznie
Życzę optymizmu i radości, przyjdzie ten czas wierzę w
to i pozdrawiam majową gałązką bzu Maciej
A ja bym twój wiersz zaczął od "Zanurzam się w
oceanie, ocierając krople łez". Dalej wyjdzie ci
wiersz o nadziei a nie bezgranicznym smutku i
samotności. Ale ty tu jesteś szefem. Pozdrawiam
wesoło.