Samotność poety

Napisać coś próbował ,
Poeta pewien ,
Atramentem myśli swe na papier przelać ,
Niczego nie uronić ,
Lecz zamiast pięknych fraz wyrazów ,
Dziś tylko płakać i marzyć potrafi ,
Zawsze tak dorosły życia pan ,
Dziś jest dzieckiem swego losu ,
Dziś nie szepcze przy okienku w blasku małej białej świeczki ,
Słów tak pięknie napisanych ,
Wszech przechodniom co po wiersze przyszli ,
Zakochanym parom co usłyszeć chcą o miłości krótkie słowa ,
I tym zapłakanym co w groteski zwrotki chcą się wsłuchać ,
By na chwilę się uśmiechnąć ,
I tym całkiem obojętnym kochającym piękne wierszę ,
Dziś to on usłyszeć chcę liryki głośny koncert ,
Otrzeć słone łzy przy komicznych groteskowych słowach ,
I przytulić bliską mu osobę ,
Lecz nikogo przy niema ,
I nie szepcze mu do ucha żaden bliski mu przyjaciel wiersza kilka pięknych zwrotek .

autor

vale

Dodano: 2006-09-01 10:27:48

Ten wiersz przeczytano 469 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie