Samotność o poranku

Zorza czerwieni się szeroką łuną....
o poranku...
gdy idę z tobą u boku
a jednak tak samotna...
żółte liście znaczą nam drogę
żółte liście szeleszczę pod stopami z każdym krokiem...
z każdym krokiem z każdą sekundą oddzielającą nas od siebie
"żałuję że tak późno Cię poznałem"
to Twoje słowa...
a ja teraz samotna...
o poranku...
głębsze doznania bo pod wływem etanolu...
jednak słowa powiedziane ...
gesty uczynione...
choć na chwilę rozproszyły cienie...
zaciskające się wokół mnie,
jak pętla na szyjii skazańca..
tych cieni posłańców samotności....
o poranku..
a ja idę...
lecz Ty nie ..
odjechałeś ....
ostatnie złączenie ciał...
ostatnie spojrzenie w oczy...
te brązowe tak bliskie przez te dwa dni...
drżenie ust...
wczoraj jeszcze złączonych...
słowa które się cisną na usta niewypowidziane.. .
po co dodawać sobie cierpień...
może litościwa siostra Zapomnienie otoczy Cię opieką...
a ja będę szła...
wiecznie samotna...
spadły żółte liście...
Żegnaj....
"żałuję że tak późno Cię poznałem"
żałuję że tak późno Cię poznałam...

autor

lorien

Dodano: 2004-10-13 20:13:54

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie