Samotność Serc

Dziwnym jakimś trafem dla całej ludzkości.
Los nas porozrzucał po tej całej ziemi.
Świat nie może istnieć przecież bez miłości.
Więc ciągle szukając może odnajdziemy.

I tak w wielkim świecie serce serca szuka.
Wierząc że odnajdzie w dziwnym losu zdarzeń.
Ale nie znajduje więc samotne stuka.
No a wielka miłość ciągle w sferze marzeń.

Tak więc drodzy moi cóż po wspaniałości?
Los się nie odmieni, nie da się uprosić.
I tak żyć musimy ciągle bez miłości.
W samotności serca swe cierpienie znosić.

Los w swej wspaniałości istnienia tego świata popełnił niewybaczalny błąd. Rozrzucając ludzi sobie przeznaczonych po całym świecie. I tak ciągle szukamy swojej drugiej połowy, a wielu wcale jej nie odnajduje, żyje, i umiera w samotności.

autor

Andrzej

Napisany: 2006-08-01 Dodano: 2006-08-01 00:01:52

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie