samotność we dwoje

codziennie żyj tak, jak by był to Twój ostatni dzień, kiedyś tak będzie...

strach
w jego wielkich oczach
ja
zagubiona
niekochana
niechciana
skulona w zapomnienia kąciku
bezkres samotności odmierza pędzący czas
skąd się bierze wiara w nas?
pory roku pędza jak szalone
kim zostane w tym sezonie?
może...wróżką...?
w szklanej kuli
odczytam me radości i smutki
moje dalekie tęsknoty
już wiem...! lekarką...?
zapomnienia pigułka na głęboki sen
poskłada serce me
jak patchwork z kawałków porozrywanych
czas leczy rany
prawda kochany?
wiem kim zostane
płaczką
łzami wykrzyczę Ci
jak bardzo boli
nasza samotność we dwoję
nadzieja
może wreszcie otworzysz oczy...

autor

cashmir

Napisany: 2008-06-12 Dodano: 2008-07-09 00:01:40

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie