O samotności

Samotnie zasypiam wśród mroku,
budzę się z amoku.
Z czyichś żartów się śmieje,
a wieczorem łzy gorzkie leje.

Moje serce krwawi,
rozum nieco dławi.

Czy już tak zostanie?
Już nic się dobrego nie stanie?

Tak wiele miłości ze mnie ucieka,
miłości dla drugiego człowieka.

Ciągła arytmia i pożądanie targa ciałem.

Przyjdź prosze...nie pozwól mi cierpiec.

Znów sen kojący, zasuwa oczy powiekami.
Znów samotnie uczę się śnic.
Śnic o tym, by kiedyś...przez kogos...kochanym byc..

autor

Zahirek

Dodano: 2007-06-28 21:10:04

Ten wiersz przeczytano 410 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie