Samotny człowiek
Obok szklanych wieżyc
I chodników mokrych
Stał samotny człowiek
Osaczony neonowym zmierzchem
Spędzał życia resztke
I zrzucał sen z powiek
Park jego schronieniem
A to co widzi marzeniem
Wystawa przy rynku znów kusi
Chiałby wykrzyczeć
Że nie miłe mu życie
Lecz strach uczucia w nim dusi..
autor
Heliodor
Dodano: 2006-03-04 10:29:13
Ten wiersz przeczytano 365 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.