Samotny człowiek
Samotny człowiek miłość utracił
Na pustyni w noc cichą i dziwną
Swój pamiętnik życia łzami wzbogacił
Wiedział że góry w sercu zanikną
Został na plaży pośród śpiewu marzeń
Oglądając zachód słońca boży
Słucha że mu serce każe
Na bok swe życie chore odłożyć
Samotny człowiek utracił nadzieję
I swej miłości w biegu nie dostrzegł
Nie ma nikogo kto rękę ogrzeje
Bo ktoś w porę serca nie ostrzegł
autor
pan_zagubiony
Dodano: 2006-12-05 15:35:24
Ten wiersz przeczytano 452 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.