Samotny, mały żagiel...

Płynę rzeką obudzonych marzeń
jak mały, samotny, biały żagiel...
Płynę, pomimo burz i rozterek
a nadzieja mym jedynym sterem.

Zostawiłam na brzegu wspomnień
to, o czym powinnam zapomnieć:
ciemność i trwogę przeszłych dni....
w dłoniach trzepocze radość chwil..

Stoję w progu samotnych nocy
w szlafroku z myśli płonących,
wiją się tęsknie do mych stóp
serpentyną kolorowych snów....

Stoję w drzwiach mego jutra
może przyszłość tak okrutna
dla mnie już nigdy nie będzie...
Płynę z nadzieją po swe szczęście!

autor

Spiaca Lady

Napisany: 2007-06-20 Dodano: 2007-06-20 16:26:57

Ten wiersz przeczytano 1428 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie