schizofremia

Ja widzę to czego inni nie mogą zobaczyć
widzę ludzi, zdarzenia- widzę...naprawdę
Nie wiem co jest rzeczywistością i co jest...rzeczywistością
Uderzam głową w mur
muru nie ma!

Oczy zwrócone prześledują jak nietoperze atakują
jestem pośmiewiskiem własnych światów
Schizofremii morał taki by kąt stał się przyjacielem
a ciemność matką wiedzącą wszystko.

Boję się, że chodzę siedząc w miejscu
że wybijam szybę jednym ruchem głowy
ale chciałbym aby nierealne stało się realne
aby moja głowa odczuła szkło przez nią rozbite

Ja nie umiem walczyć z tymi myślami
ja nie umiem kochać- nie potrafię, nie chcę...
Patrząc w przeszłość widzę przyszłość taką samą
przed oknem lato w pełni i zieleni coraz więcej
w pięknym umyśle jesień smutkiem przeszywająca...

autor

donromantico

Napisany: 2005-04-26 Dodano: 2005-06-25 00:01:06

Ten wiersz przeczytano 370 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie