Schody pamięci
Ostatnia chwila dnia spływa cieniem
po ścianie.
Zapomniane słowa pokrywają się kurzem
w głębinie.
Szukam czegoś na schodach pamięci,
jak sensu w chaotycznym biegu ziemi.
Czasami odpowiada mi myśl
uchwycona w sieci i szepcze:
„pięknie jest żyć”.
Potem gubi się na schodach pamięci
i znów powraca niesiona wiatrem.
autor
Maja Dominik
Dodano: 2007-03-27 09:07:56
Ten wiersz przeczytano 584 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.