schyłek lata

bursztyny wyjmę ze szkatułki
tyle w nich słońca wciąż jaśnieją
w samotne długie zimne noce
niech mrugną oczkiem niech się śmieją

kwiaty zasuszę porozwieszam
to że nie pachną mnie nie smuci
dam jeszcze kilka fotografii
możliwe lato prędzej wróci

gdyby ktoś spytał czemu smutna
chodzę po domu zaziębiona
bo kocham lato a nie jesień
i nic mnie do niej nie przekona

dzień długi tyle miłych zdarzeń
leciutka fruwam jak motylek
przy ubieraniu się nie zmęczę
bo mam na sobie tylko tyle

sandałki szorty podkoszulek
wstążkę do włosów i kapelusz
butelkę wody mineralnej
i dobrą książkę jedną z wielu

myślami głowy nie zaprzątam
bo upał męczy mnie co nieco
stąd trwam w lenistwie tak mi błogo
minuty cenne wolno lecą

lecz to co dobre szybko mija
jesień zagląda już pod okno
muszę się szybko przyzwyczaić
że będzie zimno no i mokro

stąd przyznam szczerze żal mi lata
jesienne dni powieją chłodem
lecz chcę czy nie chcę muszę przyznać
mają i one swą urodę

jest czas by usiąść przy ognisku
upiec ziemniaki z chrupką skórką
pospacerować w mrocznym lesie
zajrzeć krasnalom na podwórko

przemyśleć coś uporządkować
wkleić pocztówki do albumu
pośpiewać dumki wiersz napisać
i wybrać ciebie spośród tłumu

autor

fryzjerka

Napisany: 2009-09-19 Dodano: 2009-09-19 00:12:16

Ten wiersz przeczytano 780 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Konkurs

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie