Ścieżka życia...

Tej, która jednym ruchem może... dać lub też odebrać "życie"...

Wąską ścieżką droga ma wiedzie
Skrajem przepaści los wciąż prowadzi
Krocze więc niepewnie przed siebie...

Z jednej strony przepaść bólem ziejąca
Z drugiej strony otchłań samotności
A ja między nimi chwiejnie krocze...

Czy ktoś dłoń swą poda, ścieżke poszerzy
Czy też nieznacznie, niby niechcący
W jedną z otchłani lekko mnie strąci...

Tak więc ostrożnie idę przed siebie
Niepewnie, z lękiem i nadzieją czekając
Dłoni tej ku mnie wyciągniętej...

Jedno pytanie wciąż mam w głowie
Czy będzie to ciepła dłoń miłości
Czy też okrutna zimna dłoń obojętności..

autor

BarD

Napisany: 2006-06-28 Dodano: 2006-06-28 20:39:16

Ten wiersz przeczytano 422 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie