Sekcja duszy.

Dla wszystkich. Jeśli ktoś czuje, że czegoś wciaż mu brak...

Zrobię sobie sekcje duszy.
Powoli, skalpelem ciekawości,
docieram do duszy,
dosięgam do myśli.
Wyjmuję, oglądam, układam oddzielnie.
Po prawej stronie pozytyw,
emocje pełne nadzieji:
pragnienie, euforia,
prymitywne szczęście,
wdzięczność w najprostszej postaci,
rozkosz zmysłów przepełnionych sentymentem.
Po lewej stronie negatyw,
emocje pełne mankamentów:
apatia, melancholia,
pogmatwana frustracja,
żal zdeptanych iskier nadziei i marzeń,
uraz zmysłów zdemoralizowanego świata.
Oglądam, układam oddzielnie.
Sądzę, że potrzebuje tego.
Potrzebuje pragnienia przytłumionego apatią,
euforii sprowadzonej na ziemię przez melancholie.
Prymitywnego szczęścia posolonego pogmatwaną frustracją,
wdzięczności przyprawionej żalem.
Inaczej postradam zmysły, popadnę w obłęd,
nie będę umiała egzystować w realnym świecie.
Potrzebna była sekcja duszy.
Powoli, igłą zrozumienia,
zaszywam skomplikowanie prymitywną duszę,
z powrotem pojmuję myśli.

autor

raisa

Dodano: 2009-04-30 21:31:45

Ten wiersz przeczytano 660 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Konkurs

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie