SEN

Snem Go nazwałam bo Go nie znałam
Kiedy poznałam Waldemarem Go nazwałam.
Mój Sen się spełnił.
W moich marzeniach Sen był jako mgiełka wspomnienia.
Ale gdy się zbudziłam ten Sen nie był Snem tylko jawą i moim marzeniem.
Od lat tak głeboko skrywanym.
Ten Skarb Mój Sen niech każdy to wie
jest moją radością kiedy jest mi źle.
Chcę przy nim być każdego dnia.
Rankiem kiedy sie budzi i mówi-Jak dobrze ,że jesteś kochanie.
Obejmuje mnie tak mocno
jakby miał zaraz odejść,
ale On jest i czule szepcze zostań jeszcze.
Jest czas na miłość.
Na ciepły dotyk jakże spragnionych siebie ciał.
Twoje oczy lśną z pożądania i tak zaborczo patrzysz na me ciało.
Ty Śnie uśmiechasz się bo wiesz co mozesz mieć.
Ale czy chcesz?.
Powiesz tak-nie jestes już Snem tylko jawą ze snu.
Powiesz nie-zostajesz Snem na zawsze nie spełnionym.
Jak ta mgła,która gęstnieje silniej i silniej,aż widok Twój śnie znika we mgle.
Czy tego chcesz?.
Śnie jestes?.

autor

manda47

Dodano: 2005-09-03 19:33:58

Ten wiersz przeczytano 555 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie