Sen

Wstał, a ja wyrwana z zamyślenia i wstrząśnięta, zostałam na miejscu i trzymałam jego rękę.
- Chodźmy - rzekł - już czas. - Chciał cofnąć swą rękę, a ja ująłam ją jeszcze silniej!
- Zobaczymy się znów - zawołałam - odnajdziemy się znów, rozpoznamy się pod wszystkimi postaciami.
Odchodzę - ciągnęłam - odchodzę chętnie, a jednak, gdybym miała rzec: na wieki, nie zniosłabym tego.
Bądź zdrów...
Zobaczymy się znowu.
- Jutro, sądzę - odrzekł żartobliwie.
Czułam to jutro!
Ach, nic nie widział, cofając rękę swą z mojej.
Stałam, patrzyłam za nim w świetle księżyca, rzuciłam się na ziemię i wypłakałam się, zerwałam się, pobiegłam na taras i zobaczyłam jeszcze w dole, w cieniu wysokich lip, jego czarną kutkę w drzwiach...
wyciągnęłam ramiona i zniknął...

autor

Ihyrunoa

Dodano: 2004-12-17 23:57:34

Ten wiersz przeczytano 676 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie