Sen..

Zmęczony trudem dnia pod drzewem położę się,
zmęczenie skleja powieki mnie wnet zasypiam.. śnię
Przed mymi oczami różne wizje się przewijają,
lecz równie szybko jak się pojawiły tak szybko znikają.
Wtem widzę ją: słodką anielicę, myśli tej się chwytam.
Skądś ją znam, lecz czy ona mnie?.. Zaraz się zapytam.
Podchodzę bliżej więc i wtedy lepiej widzę,
kobietę jak anioł piękną, a nie anielicę
Długie blond włosy jak fale o brzeg rozbijają się o ramiona,
Twarz jej jak słońce piękna, lecz lekko zasmucona.
Mimo to gdy podchodzę promiennie się uśmiecha,
jak gdyby rozpoznała mnie i to właśnie na mnie czeka.
Spoglądam głęboko w oczy jej, ona z moich czyta,
do przodu robi duży krok, za me ręce chwyta.
Stoimy tak wpatrzeni w siebie, znaczenia dla nas nie ma czas,
Spędzimy razem swoje życie... nic już nie rozdzieli nas.
Wtem nasz uścisk słabnie, jakaś siła go zrywa,
strach wkrada się w serce me - mój anioł odpływa.
Sen dobiega końca, nadszedł czas rozstania,
bez ostatniego uścisku i bez pożegnania.
Powoli ze snu otrząsam się, słońce się przez powieki przebija.
Znów na tej ziemi jestem sam, chwila szczęścia przemija.
Zostaje smutek, zostaje żal - to ból przebudzenia.
Znów na mnie czeka życie me, w którym nic się nie zmienia.
Lecz w głębi serca gdzieś nadzieja zalęgła się,
że stąpasz gdzieś po świecie tym i kiedyś znowu spotkam Cię.

autor

Machet

Dodano: 2005-11-14 20:59:08

Ten wiersz przeczytano 530 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie