Nad brzegiem morza..

Nad brzegiem morza stoisz sama, w bezkresny błękit wpatrzona.
Wiatr rozwiewa włosy twe, słońce ogrzewa ramiona.
Postanawiam podejść bliżej i obok Ciebie staje.
Jesteś bardzo smutna, lecz może mi się zdaje
Przyglądam bliżej się i już wiem, że się nie myliłem,
gdyż na przepięknej twarzy twej wyschnięte ślady łez odkryłem.
Pragnę pocieszyć Cię lecz sensownych słów skrzesać nie mogę,
więc zostanę tutaj obok Ciebie, może choć w ten sposób pomogę.

Nad brzegiem morza stoimy sami w zachód słońca wpatrzeni,
wsłuchani w odgłosy morza, grą pięknych barw zachwyceni.
Stoimy nie mówiąc ni słowa, o stopy rozbijają się fale.
Jesteśmy już trochę bliźsi sobie chociaż nie znamy się wcale.
Od morza chłodny wiatr wiać zaczyna, już z zimna drżysz skulona.
Jakże pragnąłbym ogrzać Cię, dać kurtkę, wziąść w ramiona.
Z nadzieją w oczach czekasz na ruch jakiś z mojej strony,
lecz ja nic z siebie wydobyć nie mogę, zbyt jestem onieśmielony.

Nad brzegiem morza stoję sam, w twe ślady wpatrzony.
Nie mogę uwierzyć w to co stało się, wciąż jestem zaskoczony.
Straciłem czasu poczucie, tak bardzo mnie urzekłaś,
A Ty zniechęcona obojętnością mą, gdzieś w ciepły kąt uciekłaś.
Gdy już byłem pewien... gdy miałem przyjazny gest wykonać.
Zbyt dużo czasu trzeba było mi, by nieśmiałość mą pokonać.
Teraz pragnę pobiec po śladach i odnaleźć ich właściciela,
lecz to nie uda się, gdyż morze już twe ślady zabiera....

autor

Machet

Dodano: 2005-11-15 22:51:20

Ten wiersz przeczytano 2978 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie