Sen

Idę przed siebie powoli,
mgła pajęczyną oplata...
lekka i nic mnie nie boli
i wszystko w mroku ulata.

Ciemność ogarnęła grzecznie,
nie szukam już drogowskazów,
czuję się bardzo bezpiecznie
bez pytań i bez rozkazów.

Fosforyzuje beztroska,
dziwny stan, który mnie nęci.
Myśli splątały mój umysł
szybując na skrzydłach pamięci.

Oczy spojrzały przed siebie
chociaż tego nie chciałam.
Myślałam, że jestem w niebie,
a ja tu-tylko sen miałam.

autor

zoja

Napisany: 2005-04-23 Dodano: 2005-04-23 09:58:44

Ten wiersz przeczytano 638 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Sylabiczny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie