Pod magnolią

Siadłem pod magnolią by oczy nacieszyć,
przejąć się jej pięknem, ponasycać zmysły.
Różowość płateczków leciuteńko peszy,
to wspomnienia nęcą, mamią czasem przeszłym.

Wietrzyk gałązkami i kwieciem poruszył
a mnie znów wspomnienia do ciebie jedyna,
przeniosły wzburzając spokój smętnej duszy.
Jak kolejne lato bez ciebie wytrzymam?

Opadł delikatnie płateczek magnolii,
na kolana które niegdyś ciebie czuły.
Powiedz mi kwiatuszku czemu to tak boli?
Czemu znowu ciernie w serce mi się wkłuły?

autor

Leszek

Dodano: 2005-04-23 00:00:48

Ten wiersz przeczytano 634 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Sylabiczny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie