Sen na jawie

Przysiadłam na obłoku
dość niewielkim
złotą nić wplotłam we włosy

ludzka złość, podłość, chciwość
stąd widziane inaczej
kręte drogi, dróżki, strumienie
białe latawce dziecięcej naiwności niewinności


bezradność bezsilność
kruchość istnienia
bukiet przypadków i złudzeń

czy tracę tożsamość?
ulotne wspomnienia
przestrzeń i kojąca cisza
lekarstwem na życiową migrenę

tyk…tyk…Ty...
echo w mojej głowie
powtarzane słowa wypowiadane niczym mantra

szyderczy śmiech sumienia
tępy krzyk
i ta znana mi melodia
z lubością nucona przez Ciebie

Ty…Ty… tyk…tyk

właśnie się budzę?!

autor

Elia

Napisany: 2005-09-23 Dodano: 2005-09-24 16:58:41

Ten wiersz przeczytano 393 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie