SEN POZNEJ JESIENI

Oko twe zasnute sina, olowiana powieka.
Nabrzmiale lzami zalu i niepojetej tesknoty,
jakby za chwile mialy runac w dol nieutulonym
szlochem, opuszczonych i zapomnianych przez matke sierot.

Wokolo tylko zawodzacy placz nagich wiedzm.
Odartych z resztek godnosci, ktore jak martwe dusze,
pokutujace za przepych minionej mlodosci,
wyciagaja swe kosciste szpony, blagajac o laske.

Swoim zlowrogim i szyderczym smiechem,
majacym upust w tysiacach kruczych gardzieli,
nasmiewasz sie. Straszysz upiornym wzrokiem
cyklopa, gdy lodowaty oddech nocy cie zbudzi
ze snu. Ze snu niewinnego, ze snu pelnego lez.

autor

NATTCA

Dodano: 2006-10-05 10:48:40

Ten wiersz przeczytano 717 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie