Sens w bezsensie

co się dzieje...
nie rozumiem wcale,
kocham...
i jestem kochana,
jesteś Ty, jestem ja,
czyli My,
a czasem...
mam taką pustkę
na dnie serca,
siedzę, patrzę w sufit
i już sama nie wiem,
gdzie jestem,
dokąd zmierzam
i właściwie po co?
a może tak naprawdę
cały czas stoję w miejscu
albo gorzej, cofam się...
to wszystko jest
przecież względne,
ach... jest jeszcze
muzyka kojąca,
ale zamiast leczyć
rozdrapuje i tak
cierpiącą duszę...
i czasem...
taka silna i odważna,
nie umiem sobie
poradzić sama ze sobą,
szukam w tym wszystkim
głębszego sensu...
lecz on wyszedł
po angielsku

autor

Imarylis

Napisany: 2004-06-07 Dodano: 2004-08-31 12:27:17

Ten wiersz przeczytano 581 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie