A sensu i tak nie ma...

Poruszający dotyk w przestrzeni zmysłów
Rozciągająca się nicość pragnąca zapełnienia
Sens mgliście ulotny w swojej prostocie
Prawdą jest kłamstwo prowadzące do szczęścia
Nadziei czas znika niby na zawsze
To zło to taka dziwna niechciana codzienność
Pogubione myśli... pogubionych ludzi...
Błąkające się słowa szukające drogi wyjścia
Niby nic... a jednak coś... taka mała historia
Zawsze coś... dwoje ludzi... zawsze miłość...
Niknący blady świt niosący nową nadzieje
Noc to taka piękna piosenka marzeń
Popękane szczęście wytartych wspomnień
I pustka prosząca o uczuć brak już na nigdy
Nie prosiłem
A dostałem
Kiedy proszę
Wtedy nie ma
Zawarty głęboko w meandrach wspomnień zapomnianych
Opuszczam ten ból i ulotnie poznaje dobro
Z złem się przeplatam
I szukam sensu
Którego nie ma
Bo nikt go nigdy nie napisał
Więc go nie ma

autor

Sir Peter Agis

Dodano: 2006-04-01 13:36:13

Ten wiersz przeczytano 455 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie