Serafin nie odpowie gdy zakret

*na wiecznosc odwiecznosc otwiera drzwi brzask o swicie rozowieje dotykajachotyzontu gdy gubi sie w krzyku cisza jest punktem wyjscia w parabole ziemi z przyciaganiem wolnych elektronow*

zamyslilam sie znow... jakby noc odwrocona do gory dnem zostawila posmak niewiedzy

i po co mi wiedziec skoro niebo niebieskie
wiatr ma wlasny szyfr a ja odbiegam co dzien dalej

mam wrazenie ze bylam Tam
nie zwaze strachu i nie schowam pod poduszke
jako talizman

w nocy parapet jest stopniem
a drabina gubi puste miejsce
cyferblat zegara udaje ze ma sposob
na przejscie

pytan zbyt wiele zuzywam noc dzien jak korkociag wciaga tlen
odmawia rozprawy a Witkacy przescignal juz
nie jedno zdjecie
szepcze z Tristianem o wolnej milosci
zapomnial ze ziemia przyjmuje proch
jakby jej bylo malo pojemnosci

nie wymysle nic
Izolda smieje sie z moch spostrzezen
mech srebrem a biel ma tyle odcieni co czerwien
nie pojme chocbym chciala na raz tyle
szydze z Szekspira na wielkosc Dulskiej
mam przed oczami weza co sie skrada
obojetnie w oknie apteki z migrena

odstepuje od pytan zostawiam je na pastwe losu
nie jest jak trzos niesie z soba niewiadoma
rozlega sie echem chybocze sie rozsianym
zielem tak blisko ze nie dostrzezesz

sorry, nie mam polskich liter

autor

hewka

Dodano: 2007-06-30 05:01:25

Ten wiersz przeczytano 455 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie