Z serca

sama nie wiem do kogo pisałam

Życie mnie zniszczyło
Zszargało jak łachmyte

I Ty mówisz że ta gówniara
Nic o życiu nie wie,
Że zbyt młoda by cokolwiek wiedziała.

Obudź się, otrząśnij z letargu
Dziś coraz więcej dzieci
Wie co to życie,
Co to brak pieniędzy
i ustawionych rodziców.

Zbij szybę , zrób to
Potrzaska się ta brudna,
zamglona powierzchnia
tylko że świat nie przybierze barw.

Nie oszukuj się.. lepiej nie będzie
Bierz co masz, obojętnie cokolwiek to jest
I spieprzaj( uciekaj) stąd.

Nie masz nic? Masz dusze..
To już coś, od czegoś zacząć trzeba.
Walcz o siebie, odnajdź miłość
I bierz nogi za psa.

Pytasz mnie jaki to ma sens
A no sama nie wiem.

Nie pozwól się życiu wykorzystać,
Miej marzenia i kochaj..

Jak kochać gdy i miłość rani?
Nie wiem skarbie..
Kocham Cię i oszukiwać nie będę.
Odejdziesz… masz prawo
Kochać nie przestanę.

Jesteś mym sercem..
Taki maleńki promyczek tego świata
Więc walcz, walcz o siebie i swoje szczęście
Nie pozwól by Ci tego zabronili.

5.02.09

autor

Mała666

Dodano: 2009-02-06 08:18:52

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie