W sercach naszych wciąż pory...

;(

W sercach naszych, ciągle pory roku dwie,
Wiosna z jesieni słota ,wciąż przeplata się,
Radość ze łzami tęsknoty miesza się co noc,
Tylko sen daje naszym sercom ukojenia moc,

Wyciągam dłoń co dzień, w pustki mgłę,
Chcę ją rozwiać, by móc znów dotknąć Cię,
W ciemności, po omacku, nieśmiało błądzę,
Dłońmi ocieram, płynącą bezradności łzę,

Widzę dłoń Twoją, chcesz schwytać mnie,
Dostrzegamy powiewu, wiosny tchnienie,
Promienia jednego, kurczowo się chwytamy,
Cicho ku dłoniom naszym się skradamy,

Nagle los zły, znów z ironii uśmiechem,
Gasi słońce, złości jednym podmuchem,
Znika promień, dłonie o pustkę zahaczają,
Jesienny deszcz tęsknoty, w serca wlewają,

Nadal czekamy nadziei jednego promienia,
Oczyma naszej miłości, dostrzegamy cienia,
Znów iskierka nadziei w sercach żarzy się,
Nie pozwólmy jej zdmuchnąć, niech pali się.

autor

kari

Napisany: 2006-04-09 Dodano: 2006-04-10 00:11:35

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie