SERCE W NOC ZIMNĄ

...tak mało Ci mogę dać, lecz to wszytsko co mam....

Powiał wiatr.
Drzwi otwarte na oścież zatrzasnął.
Teraz zatkam tę szparę przy oknie
szmatą jakąś marną.

Krzesło, stół, szata...cóż więcej
Tobie dać mogę?
Dziecino ma!!!
Jeszcze serce i łez kilka, że ..
drew w kominku braknie,
gdy zimne raczęta.

Uśmiech Twój,
gdy mi mamo-mówisz.
I zawsze pamiętała będę ten dzień,
kiedy mogłam trzymać Cię w ramionach...
Po raz pierwszy
Tak na prawdę byłaś wtedy moja.

Krzesło za wysokie,
stół ma ostre kanty, a ten wicher
wciąż wpada do domu
i świszcze.

I sąsiadów psa jazgot
i deszczu o parapet bębnienie,
gdy usypiasz wtulona
w bezpieczne przestrzenie..
..........mych ramion.

autor

Katarzyna Dębska

Napisany: 2002-02-23 Dodano: 2007-05-27 21:22:29

Ten wiersz przeczytano 469 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie