Sezon Dusz

Sezon Dusz

W moim samotnym sercu
Dotarlaś do wnetrza mych dusz
Niestety był to sezon martwy już
W sercu pustke Zastalaś
Dobrze wiesz ze to Ty mi serce Złamałaś
Odwruciłaś sie..
slyszysz glosy z lasu które jeszcze kochają mnie
Glosy ptaków, deszczu mego
Tropikalnego i tak bardzo pięknie gęstego
Nie Namalowałaś mi nigdy tego!
Wydarlas plutno gołymi rękami
Pozostałem sam z pędzlem pomiedzy moimi wydartymi pejzażami
To ja malowalem te plutna..Ja!! tymi palcami
Zamaczałem dłonie w farbach głębokich
Kednoczesnie pustych i jak morze szerokich
Cieszyłem sie żem moje marzenie malowac dzis moge
Wiedziałem, że choc mojemu sezonowi dusz już niepomoge
Wydarłas mi zółtą farbe,parną jak żażące sie słońce
Już nigdy poranku wschodu słonca niedokończe
Wydarłas mi farbe zieloną, jak trawy kuszące
Juz nigdy nie pobiegne po góżystej łące
Wydarłaś mi niebieskiego raju marzenie
Pokornie prosze Boga o wybaczenie...
Że jego dom na Moim plutnie już niezawidnieje
Czy to Miało dla Ciebie jakies znaczenie?
Podalas mi farbe czarna
ktora pokryla mój obraz rzeka rozpaczy marną
Męczy mnie ciągle jedno utrapienie
Że na tym płutnie już nigdy niezawidnieje moje sezonowe marzenie

Błedy ort.

autor

Fug@zi

Napisany: 2005-06-25 Dodano: 2005-06-25 16:14:55

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie