siąde obok

tym wszystkim, którzy podtrzymują mnie na duchu...

Siąde obok
i odetchne,
mój wzrok z Twoim
znowu zetchne.

Żadnej łezki
nie uronie,
chociaż dreszcz
obleje skronie.

Znów zakładam
kłamstwa maske,
zdaje się
na losu łaskę.

Może prawdy
nie dostrzegniesz
i złudzeniu
znów ulegniesz.

Tylko nie patrz
w moja dusze,
ja tam tyle
ukryć musze.

Ja naprawde
tak nie umię,
ta samotność
w ludzi tłumie.

Potrzebuje
Twoich dłoni,
smutek niech
zniknie w ich toni.

Potrzebuje
Twojej wiary,
która zmieni
kolor szary.

Ciebie jest mi
dzisiaj trzeba,
jesteś moją
czastką nieba.

autor

bezimienna 16

Dodano: 2007-01-18 18:44:30

Ten wiersz przeczytano 568 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie