sidła

Powodują nami uczucia,
Taki instynkcik człowieczy,
Różowosłodki smak grzech skłóca
Goryczą zasad odwiecznych.

Niewidzialny- Nieistniejący
Za pośrednictwem ksiąg starych
Wziął pod swoje skrzydła błądzących
Wciągającv w Się też nas samych.

Dobro- wytyczną, miłość tak kusi,
Spokój, wygoda, niebo, raj.
Maleńkim druczkiem złuda nudzi:
Daj nam swą duszę! Proszę...- Daj!

Niemożliwość obietnic wielkich
W gąszczu tonie różnych faktów,
Zmieniając metody sugestii
Jest biznes- wśród artefaktów.

Wiara mąci jak świat był światem
Wieczne łowy...Bóg...lepiej...cud...
Mózg emocji służąc dyktatem
Komplikując radzi: im służ.

Pokonać samotność tak pragnąc
Łączy się w masy racji sens,
Skruchy omyłek gdy dopadną:
To Twoja droga... Szkoła... Cierp.

Słabość nadziei woal wdzieje.
Odrzuć co chore. Uzdrów. Lecz.
Gdzieś w zakamarkach... echa cienie
Szepczą bezsilne, słabe: Nie...

autor

swicha

Dodano: 2012-07-03 14:43:44

Ten wiersz przeczytano 555 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie