Z wiekiem częściej

Nazajutrz [Jan Chrzciciel] zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata (J 1, 29)

Z wiekiem częściej odwiedzamy cmentarze,
By modlić się i tam balast zbyteczny
Pozostawić: stos niespełnionych marzeń -
Już nie skarb, ale złom bezużyteczny.

Tak to i ja marzenia przesiewam w pył,
Wichrem wspomnień ziarno oddzielam od plew,
To jedno na pewno zostanie: żem żył,
Lecz czy to dość na ducha wieczny siew!?

Świat objawiony zza krzyży widoczny,
Tak wiele w nim znaków zapytania.
Ach, ten mój świat: dolina, tunel mroczny,
Jak udać się tam bez zbędnego wahania?

Chociaż drugie ziarno - darowany dar,
Wieczna lampka, co w mrokach ciemności
Ogrzewa tu i prowadzi mnie Tam - żar
Na serca dnie z jednej iskry Miłości,

Ten wątły pełgający płomyk blady,
Z niedostatku oliwy - łez i bólu.
Ścieżki dawnej chwastem porosłe ślady,
Co wiodą do serca tabernakulum.

Nie ma Cię tu Baranku bez skazy!
Jak iść za Tobą wypatrując śladów
Przez opustoszałe serca oazy,
W stronę soczystych pastwisk Gileadu?

Tam się mój pasie bez skazy Baranek,
Ale czy tam dojdę, czy nie ustanę!

autor

Weno

Napisany: 2015-10-26 Dodano: 2015-10-26 18:39:44

Ten wiersz przeczytano 567 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie