Się od-zazieleniam

Nietuzinkowo i bardzo melancholijnie, podziwiam
poezję, pozdrawiam ciepło.

Też się muszę odzielenić.
:D

++++;]

Mistrzostwo robisz ze słowami co chcesz jak
czarodziejka.

poezja tutaj - nie prosta, fajnie lawirujesz malujesz
słowem

Masz talent do nietuzinkowej poezji :)

Fajowe odbarwienie:)))))

mnie bardziej rozbawił, niż wprowadził w melancholię,
co nie znaczy, że wiersz mi się nie podoba, bo podoba
mi się bardzo i podziwiam pomysły autorki na coraz to
ciekawsze wiersze :))
brawo!

Wiersz w tonie dobrego humoru:)
Masz rację w takim przypadku można zzielenieć:)

Temat prosto wzięty z życia Takie są niestety koleje
życia a utarczki z powodu przeżyć uczucia są
przedziwne i własnie tu napisane prosto szczerze i
otwarcie co dolega w sercu niejednej osobowości tego
świata
p o z d r a w i a m

:)))...Fajny wiersz!

mariat@ z tym, że zieleniły się końcówki włosów i
rzęs, chodziło mi raczej, że peelka cała kiełkowała
nadzieją, jak to na wiosnę bywa, ale niestety ruda
Julka, czyli jesień - ukochanego odebrała ;-)

fajny ,budzi damską solidarność, od dzisiaj nie lubię
rudych Julek...:)

Piękny....,miłości prawdziwej i gorącej zawsze
towarzyszy zazdrość,....zawsze.... :)

Wiersz zmusza do myślenia przykuwa i zastanawia... Na
tak i to bardzo. Pozdrawiam z Wrocławia :)))