Siedem lat

Miała dopiero siedem lat,
Przed nią wyrastał nowy świat.
Ale zniszczyła ją choroba,
Która nie wszystkim się podoba.

Zastygło życie w kwiecie lata,
Czy każdy wie, co znaczy strata.
Łez brak zwiastuje zapomnienie,
A jeszcze bardziej snów cierpienie.

Pamięć się wznosi ponad miarę,
Odepchnąć trzeba własną wiarę.
Ból mieścić tylko głośną trwogę,
Czas bym wyruszył w długa drogę.

Miała dopiero siedem latek,
Niczym w ogrodzie rósł ów kwiatek.
Ale zniszczyła ją choroba,
Która nie wszystkim się podoba.

Chwila w objęcia chwyta życie,
By udaremnić gór zdobycie.
Tłumi nadzieję gdzieś spisaną,
Jako istnienia przyszłe wiano.

A potem losy równo mierzy,
Podług przyrzeczeń i przymierzy.
Sądem wskazując ludzką winę,
Śmierć tylko w koniec nagły wierzy.

Miała dopiero siedem lat,
Przed nią rozkwitał nowy świat?

autor

Grand

Napisany: 2011-06-12 Dodano: 2011-07-05 11:32:50

Ten wiersz przeczytano 411 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie