Siedzę i patrzę

Z tomiku: "Geometria hedonisty, czyli lepsza perspektywa..."

Znów siedzę i patrzę na twoją twarz
Na to jedyne zdjęcie, które mi po tobie zostało
Na ciebie, takiego jakiego od zawsze znam
Którego już zawsze będzie mi brakowało

Patrzę i zastanawiam się nad tobą
Nad tym wszystkim, co się miedzy nami zdarzyło
Nad tym, jaką jesteś osoba
Nad tym, co jest i co się już skończyło

I cały czas w te oczka patrzę uśmiechnięte
Twoje, błyszczące, zielone
Na brokat złoty rozjaśniający włosy ciemne
Cały czas takie same, niezmienione

A teraz na te usta lekko uniesione
Na brwi jak u kobiety regularne
Na twój nos, szyję, całe ciało umięśnione
Na to wszystko niezniszczalne

Na ciebie – całego mojego
Na ciebie – za którym tak tęsknię
Na ciebie – mojego kochanego
Na ciebie – o którym zapomnieć nie chcę

I na to wszystko, co się kiedykolwiek działo
Co razem robiliśmy, o czym rozmawialiśmy
Gdy było ciepło i zimno, jak świeciło słońce i gdy padało
Na to całe życie, które razem zniszczyliśmy...

Wystarczy, że tylko spojrzę w oczy twoje
Wtedy widzę wszystkie wspólne chwile
Niezwykle wspaniałe życie twoje i moje
I żeby nie zapomnieć – chcę tylko tyle...

* * * *

autor

Natalka (Everytime)

Napisany: 2003-12-29 Dodano: 2005-01-26 10:45:39

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie